Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Haec dicuntur inconstantissime. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Duo Reges: constructio interrete. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent.

Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Qualem igitur hominem natura inchoavit?

Conveniret, pluribus praeterea conscripsisset qui esset
optimus rei publicae status, hoc amplius Theophrastus: quae
essent in re publica rerum inclinationes et momenta
temporum, quibus esset moderandum, utcumque res postularet.

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod
dant.

Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Paria sunt igitur. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Minime vero, inquit ille, consentit. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Sed plane dicit quod intellegit.

Bork: Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Stoicos roga.: Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.
Etiam beatissimum?: Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Bork: Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
Primum divisit ineleganter;: Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;
Scrupulum, inquam, abeunti;: Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.
Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.
Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.
An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.
Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.
Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.
Praeclarae mortes sunt imperatoriae;