Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Duo Reges: constructio interrete. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.
Addebat etiam se in legem Voconiam iuratum contra eam facere non audere, nisi aliter amicis videretur.

Mihi quidem eae verae videntur opiniones, quae honestae,
quae laudabiles, quae gloriosae, quae in senatu, quae apud
populum, quae in omni coetu concilioque profitendae sint, ne
id non pudeat sentire, quod pudeat dicere.

At cum tuis cum disseras, multa sunt audienda etiam de
obscenis voluptatibus, de quibus ab Epicuro saepissime
dicitur.

Certe non potest.: Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
Bork: Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?
Bork: Nemo igitur esse beatus potest.
Primum divisit ineleganter;: Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
Bork: Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus;

Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.
Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Summus dolor plures dies manere non potest? Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.

An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Restant Stoici, qui cum a Peripateticis et Academicis omnia transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.

Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.