Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Duo Reges: constructio interrete.

Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo,
cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.

Non enim in ipsa sapientia positum est beatum esse, sed in
iis rebus, quas sapientia comparat ad voluptatem.

Sumenda potius quam expetenda.: Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Sint ista Graecorum;: Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;
An eiusdem modi?: Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas?
Bork: Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.
Bork: Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus.
Tuum credibile?: Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?
Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.
Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

Quae cum dixissem, magis ut illum provocarem quam ut ipse loquerer, tum Triarius leniter arridens: Tu quidem, inquit, totum Epicurum paene e philosophorum choro sustulisti.

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Non laboro, inquit, de nomine. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?
Utilitatis causa amicitia est quaesita.
Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus.

Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Quo igitur, inquit, modo? Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est.