Hos contra singulos dici est melius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Duo Reges: constructio interrete. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Sed ego in hoc resisto;

Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore.
Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.
Nos cum te, M.
Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;
Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.
Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.

Ut id aliis narrare gestiant? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat.

Bork

Moriatur, inquit.: Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.
Bork: Sed quot homines, tot sententiae;
Reguli reiciendam;: Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.
Bork: Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
Etiam beatissimum?: Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
Bork: At iam decimum annum in spelunca iacet.

Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Corporis autem voluptas si etiam praeterita delectat, non
intellego, cur Aristoteles Sardanapalli epigramma tantopere
derideat, in quo ille rex Syriae glorietur se omnis secum
libidinum voluptates abstulisse.

Deinde concludebas summum malum esse dolorem, summum bonum
voluptatem! Lucius Thorius Balbus fuit, Lanuvinus, quem
meminisse tu non potes.

Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.
Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus.
Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
Quod cum dixissent, ille contra.