Gerendus est mos, modo recte sentiat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Duo enim genera quae erant, fecit tria. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Quorum altera prosunt, nocent altera. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

An quae de prudentia, de cognitione rerum, de coniunctione
generis humani, quaeque ab eisdem de temperantia, de
modestia, de magnitudine animi, de omni honestate dicuntur?

Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi
praeclare dici videtur.

Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.

Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.
Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;
Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere.
Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.
Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.

Erit enim mecum, si tecum erit. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Hoc non est positum in nostra actione. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Ratio quidem vestra sic cogit.

Nulla erit controversia.: Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit.
Bork: Tum mihi Piso: Quid ergo?
Bork: Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt.
Venit ad extremum;: Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

Hoc non est positum in nostra actione.
Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;
Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum.
Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?
Haec dicuntur fortasse ieiunius;

Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Duo Reges: constructio interrete. Erat enim Polemonis. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quid, de quo nulla dissensio est?