Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bork Duo Reges: constructio interrete. Num quid tale Democritus? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.

Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Nemo igitur esse beatus potest. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.

Nec enim, cum tua causa cui commodes, beneficium illud
habendum est, sed faeneratio, nec gratia deberi videtur ei,
qui sua causa commodaverit.

Vide, quaeso, rectumne sit.

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti;

Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;
An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere.
Nisi enim id faceret, cur Plato Aegyptum peragravit, ut a sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet?

Quos ille, di inmortales, cum omnes artus ardere viderentur, cruciatus perferebat! nec tamen miser esse, quia summum id malum non erat, tantum modo laboriosus videbatur;

Sedulo, inquam, faciam.: Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
Ita credo.: Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;
Memini vero, inquam;: Quid ergo?
Avaritiamne minuis?: In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.
Bork: Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

An potest cupiditas finiri?

Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Negat enim summo bono afferre incrementum diem.