Duo Reges: constructio interrete.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Cur, nisi quod turpis oratio est? Illa tamen simplicia, vestra versuta. Sed haec nihil sane ad rem;

Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.
Ratio quidem vestra sic cogit.
Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium.
Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Bork Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?

Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;
Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.
Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.
Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Polycratem Samium felicem appellabant. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Quam ob rem turpe putandum est, non dico dolere-nam id
quidem est interdum necesse-, sed saxum illud Lemnium
clamore Philocteteo funestare, Quod eiulatu, questu, gemitu,
fremitibus Resonando mutum flebiles voces refert.

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Bork: Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.
Bork: Cum enim summum bonum in voluptate ponat, negat infinito tempore aetatis voluptatem fieri maiorem quam finito atque modico.
Quis istud, quaeso, nesciebat?: Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.
A mene tu?: Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.
Bork: Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
An eiusdem modi?: Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.