Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Duo Reges: constructio interrete. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Bork
- Haec dicuntur inconstantissime.
- Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.
- Bork
- Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari quidem.
- Tuum credibile?
- Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
- Bork
- Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.
- Idem adhuc;
- Quod non subducta utilitatis ratione effici solet, sed ipsum a se oritur et sua sponte nascitur.
- Audeo dicere, inquit.
- Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
- Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur.
- Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
- Quae similitudo in genere etiam humano apparet.
- Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat?
- Quid de Platone aut de Democrito loquar?
- Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.
- Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
- Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;
- In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est.
- Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.
- Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Non laboro, inquit, de nomine. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.
Quod si ita est, ut neque quisquam nisi bonus vir et omnes boni beati sint, quid philosophia magis colendum aut quid est virtute divinius?
Ille igitur vidit, non modo quot fuissent adhuc philosophorum de summo bono, sed quot omnino esse possent sententiae. Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime.