Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Suo enim quisque studio maxime ducitur. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Duo Reges: constructio interrete. Eam stabilem appellas. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Nos commodius agimus.

Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod honestum sit, idque esse beate vivere: honeste, id est cum virtute, vivere.

Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.
Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;

Sed hoc sane concedamus.: Quid sequatur, quid repugnet, vident.
Quis hoc dicit?: Bork
Poterat autem inpune;: Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.
Nihil sane.: Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;
Idem adhuc;: Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Non semper, inquam;
Negat enim summo bono afferre incrementum diem.
Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.
In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est.

Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Facillimum id quidem est, inquam. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

Etenim, cum omnes natura totos se expetendos putent, nec id
ob aliam rem, sed propter ipsos, necesse est eius etiam
partis propter se expeti, quod universum propter se
expetatur.

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra
iudicare.