Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur? Itaque ad tempus ad Pisonem omnes.

Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.
Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Quare conare, quaeso. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.
Cur deinde Metrodori liberos commendas?
Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Illud enim rectum est quod katortwma dicebas contingitque
sapienti soli, hoc autem inchoati cuiusdam officii est, non
perfecti, quod cadere in non nullos insipientes potest.

Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque
ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.

Bork: Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.
Itaque fecimus.: Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.
Negare non possum.: Si quae forte-possumus.
Memini vero, inquam;: Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.

Duo Reges: constructio interrete.

Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Que Manilium, ab iisque M. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Quis negat?

Ut enim qui mortem in malis ponit non potest eam non timere, sic nemo ulla in re potest id, quod malum esse decreverit, non curare idque contemnere.